Human.

Müziği Duyan İnsan

Hikayeye konu olan İnsan, her gün bir savaşın içine uyanmaktan bıkar. Diğerlerinin içindeki ve aralarındaki savaşa anlam veremez. Arar sorar ama çözümün nerede olduğunu da bir türlü bulamaz. 

Bir akşam işten çıkıp eve doğru yürürken kulağına bir müzik sesi gelir. Ayakları onu müziğe doğru çeker. Yolun sonunda kırmızı beyaz çizgili bir kapıyla karşılaşır. İnsan, müziğin onda uyandırdığı o tatlı hisse karşı koyamaz ve kapıyı açar. Kapının ardında birbirinden çok farklı ama özünde aynı olan başka insanlarla karşılaşır. Karşılarında İnsan'ı gören Kırmızı Beyaz Çizgili Kapı Grubu gülümseyerek, büyük bir sıcaklıkla onu aralarına alırlar. Savaşın içinde bir yerlerde kırmızı beyaz çizgili bir kapının müziğe açılmasını anlamlandıramayan İnsan, burada ne yaptıklarını, savaştan nasıl kopup kendilerine başka bir dünya oluşturabildiklerini sormaya başlar. Kızıl Saçlı İnsan anlatmaya başlar, 'Savaştan çok sıkıldık ve birbirimizin hayatını düşünmeden karalamaktan yorulduk. En güzel rengimizi seçtik, kapıyı açıp içeri girdik ve kendimize bir müzik seçip dans etmeye başladık. Birbirimizin hayatlarına sadece gülümsemeler kattığımızdan ve birbirimizden güç aldığımızdan beri daha mutluyuz. Bir gün bize yeni insanların katılacağına emindik. Hoşgeldin! :) Artık bize katıl ve Savaşma, dans et!' der. Duyduklarıyla bile mutluluğu hisseden İnsan, Kırmızı Beyaz Çizgili Kapı Grubu'nun bir üyesi olur ve dans etmeye başlar. Bundan sonraki hayatını dans ederek ve diğerlerinin hayatlarına gülümsemeler bırakarak devam eder.

Neden insanların hayatlarına küçük gülümsemeler bırakmak yerine değişimin, ortada buluşamamanın, sevginin, saygının savaşını veriyoruz? Neden kendimizle ve diğerleriyle savaşıyoruz?

​

Her şeyi ve herkesi kabul et. İnsanların hayatlarını karalama, onlarla ve kendinle savaşmayı bırak. En güzel rengini seç ve hayatlarına dokun. 

​

Savaşma, dans et!

​

​